YUSUFİ KUYULARDAN SESLENİŞ
Yorgun düþtü kelimeler , ayný cümleleri yazmaktan
Ve yorgun düþtü ümit, hayal kýrýklýklarý toplamaktan
Ne hayallerle oluyor ne de hayalsiz yaþanýyor
Günler ise benden habersiz geçiyor
Mahkum elbisesini giyen zaman, suskun
Bir sonraki duruþmanýn saatini bekliyor
Halsizleþen ruhumun hislerini bedenim taþýyor
Gölgeleþiyor herþey ,kararýyor sevda sokaðý da
Yürek, kaybolan bir çocuk gibi yolunu bulamýyor
Hayat, bu yaþadýklarýný kaldýramýyor
Ardýndan bir söze bütün duygular yükleniyor
Nasýl yükleniyor sözler bu kadar hissi
Ýsyanlarýnýn haykýrýþlarý duyuluyor þimdi
Sessizleþen düþüncelerimin arasýnda kayboluyorum
Bir kuyu ki gittikçe düþüyorum
Sana yusufi kuyulardan sesleniyorum
Ýstersen aþkýna esir et kurtar beni
Züleyhanýn gönlünden kopan ah ile bul beni
Senli kavuþmalarýn yolarýna sür beni
Sonsuz bir rüyaya uyandýrýp sana kavuþtur beni
Gölgesi olurum nurunun, belki bulurum benliðimi
Sensizliðe alýþtýrma, varlýðýnla var et beni
Korkarým beni benden ayýrýr , yokluðumun ateþi
Þahit olur hasretime ,seni anlatan bu kelimelerim
Sana kavuþturacaksa son nefesim benim
Sayarým ölümün adýmlarýný ve dakikalarda yok olan saniyelerini
Çekerim dünyadan ve içindekilerden elimi eteðimi
Yeterki uçurumun eþiðindeyken býrakma yüreðimi
Masivadan arýndýr, Seni yaþayan her zerreyle yaþat beni
Beni bana buldur sonra ,
Ve Sana hayran olan herþeyi
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.