_1_
Çocuktum
sofraya þifâ olsun diye sevgide konurdu
kaderin kucaðýndan sýyrýlýp
sürünerek toplardým kesinleþen hükümlerini yazgýmýn
_2_
Ýçime taht kuran heves ile el ele
büyüyordu çocukluðum
büyürken de
masumluðu silgi pisliði gibi atýyordum yüzümden
sadece
hýzlý tren misali film þeritleri geçiyordu
çatýk kaþlarýmýn aðýrlýðýyla
yorgun düþen gözlerimin raylarýndan
y/önüme, arkama, saðýma, soluma
saklayamadýðým tek merak
rýhtýmýnda beni bekleyen aþkýn
kimliðinde soyadýmdý
_3_
Ruhumu çikolata fabrikasýna salmýþlarcasýna hýrçýndým
zamanýn orta yerinde
çektiler bileðimden ellerini
ki baþým düþse yaþým kaldýrýyordu
koluna girerek bedenimi
döküntüleri arasýnda bulduðumda kendimi
þehrin caddesinden karþýya geçen
yalnýzlýk abidesi
iþte o anda
son sürat hýzla gelip aþk, çarptý soluma
nabzým saniyede bilmem kaç kez havalandý pistinden
aþkýn þiþesine çarpýp içine düþtü kalbim
sarhoþluðumdan aþk kokularý
döküntü gece kondu gibi
üflense nefesime
rüzgârýndan yýkýlýrdým olduðum yere
_4_
Sabýrdan daireler çizip
çizdiðim dairede dönüyordu firakým
açtým oysa
sevgiye
sevgiliye
anlamýna renklerin,
avuçlarýna ellerin,
külüne ateþin,
ömrüme bereketin
gönüllü kan baðýþý yaparken yâr’in yüreðine
içten içe sarkýyordu hücrelerim
aþk lekesini bulaþtýrýrken tenime
’Kaç sürgün yiyecektim cehenneminden.’
kim bilir
mekruh suçlar yuttum
aþk içtim baðýný sormadan
_5_
Yaðmurun köprüsü henüz inþâ edilirken gözlerime
altýndan geçen sýð yalanlarýn þiddetini bilsem
meþale yakar ’uðruna ölümleri’ arar mýydým
yan odalarýnda sevdanýn
kapýlýrdým seline nehirlerin
hiç haketmeyenler için bedenimi
susuz býrakanlar için ciðerimi
balýklara yem ederdim
Þiir!
þaþýrma gittiðin yeri
pusulasý aþk olan bu dehlizin
vardýr elbet bir sahili
zєץиєp є¢є єяєи