kapandý kapýlar
adýna yakýlan düþlerde
ürperdi papatyalar
yapraklar savruldu
nazlý gelin duvaðýnda
bak karanfillerim de kurudu
ardýndan bir de küstü baharlar
serçeler dilsiz
bakan görmez
ne çoktun içimde oysa
kaybolan / bulunamayan
dem tutmayan anýlar
her vakit siyaha çalan
mavisiz yüreðime dokunan
þiirler de kör þimdi þarkýlar kadar
zincirler açýldý limanlar yitti
ellerimde kalan özlemin
ama yumdum gözlerimi inatla
çýðlýklarýma sýðýndým bir baþýma
yoktu yoldaþým
ve sen bilmiyordun
kiraz aðacýnýn dallarýnda
asýlý kalmýþ çocukluðum
dokunmayýn sakýn
kanarsýnýz
o acýyan yaným / can kesiði
ama sen yine de söyle þarkýlarýný
ben yokluðunda da yürürüm
kýrýlan gölgeme basmadan
eksik iþte / ne yapsam yine bomboþ
künyeme kazýdýðým ömür
azýðým yok
katýðým yok
ah bu yalnýzlýk
sýðýndým sevdama
yar(sýz)ým
ucundan tuttuðum zaman
meðer uçurum kenarýymýþ
bekliyorum
günde sabýr / yarýna kahýr
sana yürür ateþlerim
bilmiyordun
yar/sýzým
her günü biriktirdim bir kenarda
yetmedi
artýk istediðim
bir nefeslik sessizlik...
ama sen yine de söyle þarkýlarýný
düþsün ýssýzlýðýma
bizsizlik...
12/01/2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.