PALYAÇO Her gün, günde en az iki kez ölür, ölür dirilirim ben , Ötekileri yok saysam bile ,çýktýðým sahnelerde kederimi,tasamý , Üzüntümü,acýmý hatta , Ölümcül ayrýlýklarýn onulmaz kahrýný.... Býrakýrým ruhumu, soyup dökülmüþlüðünde... Ýçim kan aðlasa da, güldürürken ben insanlarý... Gülerim.... Göz bebeklerimin arkasýnda , Asýlý kalan hüzünlerimi kimsenin farketmemiþliðinle. Adýmýzýn çýkmýþlýðýn da dokuza ,inmemiþliðinde sekize... Altý üstü Palyaçoyuz hani ya... Güldürürken aðlamak, Kederli ve mutsuzken bile Mutluluðu ,sevinci yaþatmaktýr iþimiz.... Kaderimizdir bizim ..... Ýnince perde ,sönünce ýþýklar ... Daðýlýnca kalabalýklar, Çoklukla kimsenin umurunda deðildir.. Palyaçonun da bir insan olduðu.... Bir insan olduðu....
Mualla SEZGÖR YASSIBAÞ Hildesheim /Almanya !6/02/2011 Sosyal Medyada Paylaşın:
mualla_ciler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.