Kýrdýn yerlerim tutmaz alçýya alsan, Kimsesizliðimde bile bir sen görürsün baksan, Tanýmýyorum dediðin nehirlere de aksan, Tövbe eder belki diye bekledim seni,
En günahkâr adamlar kalýrken temiz, Nun gibi yazarken, vav olup sevmekti gayemiz, Paravanlar ardýna saklanýn yerine koysan da keriz, Allahýn yarattýðý dedim affettim bekledim seni.
Aldýðýn her nefeste çektiðin acý, Olmadý ve olmayacak gönlünün ilacý, Karnýna girdikçe bin bir sancý, Hissedip, þifalar dileyip bekledim seni.
Unutma kimse olmaz ruhuna merhem, Sende kýymetimi anlarsýn yoklukta her dem, Ciðerimi sökerken kalbimi yerlere sersem, Anlar belki bir gün deyip bekledim seni.
Hatýra oldu geçmiþte kalan sözler, Anýlarda kaldý artýk aðlayan gözler, Kalem Rahman’ýn elinde yazar ve çizer, Sabrýma sarýldým, bekledim seni.
Bu baþka bahar be adam deseler de, Gül kokuyorsun deyip, elleri sevseler de, Tebessüm ettiðim son nefeste ölüme, Topraðýma gelirsin diye bekledim seni.
BAKÝ EVKARALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
bakican. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.