Göz Uçlarını Gördüm Ormanların

camýn içi içime akan yol
yollar cücelerin ve kýyýsýndan küçülen evlerin
bacasýnda yolculuk eden dumanýn hýzla kayboluþunu
kutlayan uzun leylekler ve onlarýn kýrmýzý ayaklarý
ya bir masal kitabýnýn içi
ya da dünyaya sýðmayan bir hikaye gibi
niçin uçuyorlar diye gök yüzüne sorduk mu hiç

beyaz saçlarýmý okþayýnca
sürüler konvoyundaki bütün mutsuzluklar kayboldu
þimdi seni bu büyük þehrin uðultusundan çekip
tarlalarý upuzun bir maviyle buluþtursak
soluðun tükenene kadar koþarsýn deðil mi

ilk çaðýn ilk ýþýklarý gibi sürüklenirken tepeler
sýrtým bulutlara deðse uykum gelmez
heyecan ipini salar hangisini tutsam deniz
ölülerin kýmýldanan elleri
kýyýlara çarþaf serer tertemiz

çabuk tünel siyah düþlerini koyar önüme
korku karanlýðýn içinde kostümlerini giye dursun
göz uçlarýný gördüm ormanlarýn
parlayan ýþýltýlarýný kirpiklerime deðdiren hasret
ve neyi özlediðimi bilmeden uyumuþum aniden

kýrmýzý patikalar bakýn ben geldim
kalbim vadilerin gürültüsü
omuzlarým yük altýnda bir meyil
eðil de yeþil dudaklarýndan
bir kez daha öpeyim.


Sosyal Medyada Paylaşın: