ALACAKARANLIK

Kaybolmuþ bu þehirde,
Bilsem ne arýyorum.
Iskalanan an nerde?
Korksam da, soruyorum.

Ben’i tende bilmenin,
Aslý hüsran olunca...
Öz, içinde denizin,
Suya hasret kalýnca...

Kabuslar nefes keser,
Akrepler zehir solur.
Baþým yastýða küser,
Uyku düþmaným olur...

Davul tozu vaattýr,
Zaman denilen büyü.
Gem zaptetmez bir attýr,
Ve onun mahrem tüyü.

Kurcalanmaz bir tabu,
Dizgin vurulmaz devran.
Del’ederken beni bu,
Geçip gitmeyen seyran.

Yýldýzlar batar tek tek,
Ay bulaþýr geceye.
Dimaðým olur peltek
Sözler küser heceye.

Can kuþu ten kafeste
Ecel yolu beklerken,
Verdiðim son nefeste
Ecrim n’olacak? derken...

Ýþkenceyi uzatan
Ümit can çekiþiyor.
Aklým menzilde yanan,
Bir pervane oluyor.

Týkanýyor yollarým,
Budur! diye seçtiðim.
Bir ses verin dostlarým,
Ben nereyim, bura kim?


Sosyal Medyada Paylaşın:

ali peltek Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

ASLI OLMASAYDI sahipsiz çiçekler mezarlığı ALACAKARANLIK TEZAT KUŞKUYA DAİR MUĞLAK REÇETE HÜZÜNLÜ RUHLAR DERNEĞİ sanmışız BİR GÜLÜ DÜŞÜNMEK HANÇERLİ ŞİİR