ne gülüþü vardýr gökyüzünün
ne hüznü kadar bulutu
gözlerin kadar aðlayamaz
içindeki sancýnýn yaðmuru…
belki minik bir elin dokunuþu
kaçamak bakýþ býrakýr yanaðýna
belki deliliðe vurmuþ
mimoza kokulu bir çiçek
uyanmamýþ aþk dokusu.
gürültüsüz bir bulut kendine yaðan
gökyüzüdür sevgim aðýr ve onurlu
mavisi sorgulu…
kurgusu zamansýz
elleri baðlý rüzgar
suskusu ömründen geçer
dilinde sen gibi konuþur
sen gibi eser…
saklayacaðým gecenin düþünü
yetiþ ömrün sýr kapýsýnda kalan
küs öykülüsü…
taþarsa nehirler bendi olmaz
saðýrlaþýr göller denizler
içimde yýkýlýr daðlar tepeler
sen bilmezsin nilüferler sessiz açar
sessiz ölürler…
kýþ uykusudur kendime dönüþüm
bahara þiir eker söz biçer az yaným
söyler mi çiçekler sevdiðini
vakit gece
gözlerim günahsýz gökyüzü…