BÝR KÜÇÜK KELEBEK
Kül küle toz toza karýþýr
Ýçimde bir damla aþka yanaþýr
Zaman ümitsiz
Akýl üryan
Uzandýðým el, ateþ olur beni yakar
Oysa
Daha kanatlarý çýkmamýþ kelebektir o
Kâðýda tek harf dökmemiþ þiir
Adý yok
Rengi yok
Alnýmý dayadýðým soðuk duvarlar kör
Betonlarý kederi emzirir
Karanlýk sesimi çatlatýr
Týrnaklarým ayrýlýða uzar
Gölgesi önümden usulca geçer
Gülümser ..
Sadece izi kalýr
Tanrý’ya diz çöker yalnýzlýðým
Kalabalýklardýr günahkâr
Geceler birer azýlý suçlu
En çokta aþk!
Iþýða dokunduðu mu sandýðým anlar,
Yüzümde bir hayat yýkýlýr
Bilemem..
Göðsümde aðaçlar sökülür
Bir kuþ havalanýr dilimden
Toprak kokar bedenim
Yokluðun, adý yok
Rengi, sesi…
Var olmaya gücü yok
Yürek yýrtsa da çýðlýðý
Resmi yok…
Þimdi,
Gözlerim susar
Kirpiklerim bir kenara çekilir
Sözlerim yutkunur
Kozasýndan çýkamaz kelebek
Ýki ruh bir bedende su olur
Yeryüzünde kaybolur
Kül küle toz toza karýþýr
31.01.2014
NURGÜL OCAK 09:30
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.