kuru bir yapraðý okþadým defterimin arasýnda özenle tekrar koydum yerine bir þiir düþtü usuma yýllar öncesinden kýrýk bir dal misali eðildi özlemine
nerdesin dedi yapraðýn sararmýþ rengi nerdesin elleri gül kokulu sevgili hangi yola döküldü yapraklarýn saçlarýn hangi güzde aðardý nerde kaldý sulara düþmüþ, yaprak gözlerin
baktým, baþkasýnýn yanýna kurulmuþsun düzenli bir sandalye gibi belki seni çekiip, çevirmiþler bazen masanýn en baþýna bazen de diken üstünde oturmuþsun
belki beni de düþündün ara sýra bana yakýn bir caddeden geçerken göz göze geldiðimiz yerlerde yada bir kafede sütlü kahve içerken yine kýzarmýþtýr yüzün geriye dönüp bakarken en çocuk günlere dek
bir yaprak ta sen sakladýn belki asi kalbin yumuþasa da çoluk çocukla ev, iþ arasýnda dönüp dururken yitirmiþsindir yüreðini, dünyanýn pazarýnda poþetlerle bir þeyler götürürken evine biraz da eðilmiþtir belin
gülmüþsündür kuru yapraða bakýp eðilememiþsindir acýdan kýrýk dalýn ucuna bir gül daha ekleyememiþsindir
çok özlesen de hep dikine çýkmýþtýr yollar bilirsin sevdiðim bu sokaklarda zor çok yüksek insan duvarlarý ve kolay deðil bu çin seddi duvarlardan atlayýp bana gelmen
kurur gider yapraklar
25. 1. 2014 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.