Kurþuna dizilir sesler
uzar büyüsü saðýr kuyularda.
Düþ(me)mek için
çýrpýnarak döner sana
tekrar tekrar yalnýzlýklar...
Ve baþlar yazmaya
barikatlar engel deðildir yazana.
Hiç uðruna harcanmaz duygular
gasp edilir gözlerde uyku
Saplanýr kirpiðe
hüznü tülle örten acýlar.
Acemi mahkumdur
serbest cümleler
faili meçhul sayfalarda.
Saçýlýr ilk rüzgarda yeminler
deðer uðruna vurulur harfler.
Siyah beyaz isyanlar
kan aðlasa da...
Düðüm düðümdür kelimeler
dolanýr boðaza ýssýzlýkta.
Þahlanýr düne ait hikayeler
acemi terzinin ellerinde hayaller...
Hiç bitmeyecekmiþ sevgiler gibi ...
Kayalarý yumuþatan kavgalar gibi...
Bereket olup açlýðý yok eden bulut gibi...
Sessizliðe ses olan yasaklara isyan gibi...
Ýdam fermaný verilmiþ ipe dizilmiþ halkým gibi...
Þöhret zurnacýlarýný fener alayýna davet eder gibi...
Vurulan harflerin þýkýrtýsý söner sabaha
hayat susarak yazdýklarýmda benden yana...
Okunaklý çýksýn diye iç sesleri
döndürürüm takvim adlý tekeri.
Suskunluða bozarken yeminimi
sonuna kadar açarým perdelerimi.
yemyeþil bir gökyüzüne
sarmalarým düþlerimi...
Ferda Özsoy
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.