yitiş

ben ölürsem
yaþarken de ölürüm

ellerim dokundukça ürperir
yetim ülkenin sahipsiz çocuðuna
bilemem
kaç yýl kaç tarih
sandýklara sýðmaz zulüm
çýnladý kulaklarda

ki
karanlýðýn sesi
gölgesiz anýlarda
seviþirken ölülerle
sararan benziyle
bir hüzün gecesini
solurdu nefesi

yaratýrken düþleri
bir elmanýn yanaðýnda
diþleri ak
ileri kalmýþ ülkelerimin
rotasýz yollarýnda
aklým yalýnayak
oyuncak

bakmadan geriye
merhamet düþgünü
yýlgýnlýk
çiçeðini açar
zemheriye

ölüm sakladýðýnda
kurtuluþu kendine
dudaklarýndan akan nehir
yoksulluðu getirir
beraberinde
kanadý kýrýk kuþlar
hayalleriyle kaybolur
açlýðýn gölgesine

oysa isteseydik
tükürürdük bencilliði
isyan günlerinin rüzgarýyla
astýðýmýzda güneþi
saçlarýndan
gökyüzü maviliði
serilirdi
aklýnýn ýslak
çiçeklerine

o çiçekler ki
dokunduðunda gözlerine
ýþýðýný verirdi
yitik düþler ülkesinin
ömrünün caddelerine

þimdi
adaletin imbiðinden
hayallerine uyanan
cellat
kumarýný oynarken
tarihin kollarýnda
fýrtýna büyüyen uykularda
gözler kör
kulaklar saðýr
ve dillerde feryat

gece uzanýr güne
açlýðý kucaklayan
derin gözlerinde
yiten arzularýyla
durmadan çýrpýnan
kanat

kapar kapýsýný
mutluluðun
sessizce uzaklaþýr
doðumuna piþman
hayat

kaybolur...


24.1.2014 Mönchengladbach...
Sosyal Medyada Paylaşın: