Düğümler

Þimdi ruhum çok karanlýk
Çýðlýk atýyor gökyüzü, kývrýlan bu nehirler
Kendine saklanan yaðmur, bu bulut evleri


Beni yutan kopkoyu geceye uzanýyorum



Ah çocukluk
Aðaçlara aðlayan incir bahçesi
Evin kapýsý kýrýk


Küçük bir kýzýn boncuk daðýlýyor saçýnda
Kederli avlu kuþu.



Dur gitme burada duralým
Göklere asýlmýþ
Yýkanýp bir damlanýn altýnda, onun köklerinden yeþerip
Burada sesini öperken
Gölgemize deðer belki taþlarýn gözleri, rüya
Sadece taþlarýn.



Suretimi eðiren ið
Gümüþ sessizlik bahþediyorum sana, emanet þiirler
Renklerim yýrtýldýðýnda misafirim kendime


Bir gemi lacivert
Bir gemi daraðacý
Kýyýda
Ötede, usulca.




Kar çelengiyle süslenip geliyor, asma yanýðý
Acýsýný avuçlarýma düþüren toprak


Ýki kere yýldýrým düðümü…








Aysu










Sosyal Medyada Paylaşın: