Yaþ vardý yirmiye, sülüs elinde,
Bak geldi senin de sýran Mehmedim.
Anasýnýn dua, düþmez dilinde,
Duayla kýþlaya, varan Mehmedim.
Gencecik çaðýnda daha toy idi,
Büyüdüðü yer ki, küçük köy idi,
Birliði Þýrnak’ta bir tugay idi,
Düþmanlara karþý, diren Mehmedim.
Yýkýlmak yok dedik, her suubet de,
Bitecek bu hasret, biraz sabret de,
Boynu bükük kaldý, gülü gurbet de,
Evlilik hayali, kuran Mehmedim.
Ben þehit olsam da, dökme yaþýný,
Namerde eðdirmem, Türk’ün baþýný,
Vermem Vatanýmýn çakýl taþýný,
Düþmana göðsünü, geren Mehmedim.
Namert eli deðmez, yurdun arýna,
Cananý unuttu cennet nârýna,
Yolunu gözleyen yari yerine,
Allý bayraðýný, saran Mehmedim.
Bütün alem bilir, senin þanýný,
Toprak emdi nice þehit kanýný,
Vataný uðruna, her gün canýný,
Gözünü kýrpmadan, veren Mehmedim.
Çok canlar verildi, huzur yoluna,
Binip gitti hepsi, þehit salýna,
Allah nasip etmez, kimi kuluna,
Bu dünyada arþa, eren Mehmedim.
Emre der korkum yok, düþmandan yana,
Davet gönderiyorsa HÂK bu cana,
Yorulma, usanma, bu yolda sana,
Þehitlik müjdeler, Kur-an Mehmedim.
E.Y Mart 2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.