Eylül
Yine geldi hüzünlü eylül günleri
Yine mi sarardý,yine mi soldu yapraklarýn eylül?
Yine baþladý mý hüzünlü ayaz geceler
Dilim yine seni heceler
Yine baþlar sevgiliye duyulan özlemler
Ve bende sararýp solarým senin gibi eylül
Yine bir eylül sabahýnda karþýlatýk seninle
Hafif soðuk bir hava hakimdi Çanakkalenin poyrazýnda
yapraklar umutsuzca düþüyordu yerlere
Ve sen çýktýn karþýma sarý yapraklarla bezenmiþ yolda
Alev alýp tutuþtu yüreðim içimde
Evet bir eylül sabahýydý seni gördüðümde
Elinde kitaplarýn yürüyordun boþ kalmýþ caddelerde
Aslýnda cesaretimi toplayabilseydim eðer
çýkýp haykýracaktým sana seni ne kadar sevdiðimi
Dökecektim sana içimden gelenlerin hepsini
Dolaþýyordum dün yine yalnýz baþýmda sahilde
Hava rüzgarlý,deniz dalgalý ve bomboþtu
Yorgun gemiler inzivaya çekilmiþ limanlarda
O an bir þey iliþti gözüme sahil yolunda
Sanýrým sen olmalýydýn o
Ama tek deðildin,uzun boylu kot pantolonlu biri vardý yanýnda
Sýmsýký tutuyordun ellerinden onun
Bir daha býrkmak istemiyor gibiydin ellerini o kiþinin
Oysa ne kadar isterdim o tuttuðun ellerin,benim ellerim olmasýný
Sonra sonra ýslanmak isterdim seninle eylül sabahýnda yaðmurda
Ve ne kadar çok isterdim yazmayý aþkýmý dudaklarýmla dudaklarýna
Ama senin ellerin bir baþkasýnýn ellerini tutuyor
Ve gözlerin bir baþkasýnýn gözlerine bakýyordu.
Ýþte yine yalnýzým bir eylül sabahýnda
Nedense bütün yalnýzlýklar ve bütün ayrýlýklar
Hep eylül sabahlarýnda yakalardý þefkatli ve delidolu
Delikanlý yüreðimi
Ýþte yine eylül oldu beni yalnzýlýða iten ve hayatýmý mahveden
Yine Eylül Oldu yine Eylül Oldu
Eylül Oldu! ...
Çanakkaleli ERHAN
10 Eylül 2011
Poyrazköy / Beykoz / ÝSTANBUL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.