Mektup
Bir ben gidiyorum bu gece yýldýzlar habersiz,
Gökyüzü karanlýk, bulutlar çaresiz.
Kavgalarým geliyor aklýma.
Sýcak sohbetlerim, kýrdýðým insanlar, delice seviþmelerim
Hiç unutamadýklarým,
Hayal meyal hatýrladýklarým.
Ýþlediðim günahlar,
itiraflarým ve en yalnýz zamanlarýn vazgeçilmez tanýklarý sývasýz dört duvar.
Asi baþkaldýrýþlarým,
Hayata sövüþlerim,
Beynimi kemiren o,
Varoluþ çeliþkilerim.
Çocukluðum geçiyor gözümün önünden.
Giydiðim yamalý pantolonlarým,
Yýrtýk çorap, delik ayakkabýlarým.
Utangaçlýklarým,
Yediðim dayaklar,
Gizlice içtiðim izmaritler,
Çaldýðým çikolatalar ve uçurtmalarým,
Bir kez olsun uçuramadýklarým.
Sonra bir annemin olduðu geliyor aklýma.
Ýþte o an bir huzur kaplýyor içimi.
Benim de bir annem vardý bir zamanlar diyorum.
An geliyor, bir ses duyar gibi oluyorum.
Anne sen misin diyorum,
Oysa bana nasýl seslendiðini bile hatýrlamýyorum...
Olmasýn artýk sabah,
Doðmasýn þu lanet güneþ,
Ötmesin dallarda bülbüller,
Gelmesin bahar,
Açmasýn çiçekler,
Umut, yerin dibine batsýn.
Hayallerin ise caný cehenneme.
Boþ sokaklar,
Titreyen lamba alevleri,
Ve intiharlarýna þahit oluyorum göðsüme düþen damlalarýn.
bir ben gidiyorum bu gece iþte,
Yýldýzlar habersiz,
Gökyüzü karanlýk,
Bulutlar ise çaresiz...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.