Sarhoş bir şiir

yað dý ya !.
gönyesiz siyahlar gökten þans diye
sývasýz kerpiç bir evin
kör penceresinden,
buz mavisi cýrýl-çýplak haneye !
ki
aç,
ki
sefil,
vede
mutsuz kaloþsuz ayaklara

baldýrý çýplak insanlardý
sömürdüðü
tacir,tüccar a
methiye dizerek el-pençe duran

sýcak bir sofraya eli deðmemiþ
sanki bir þato þovelyesi
gibi !
sivri kuyrukgiller görüyorum
bir çeþit kendini nimetten sanan
yaratýk

baþýn da üç telli yonca olmayan
aç hüthüt ,ibibik kuþu
tekin
kendini telli taraklý sananlar
dedim yâ !
kursaðý aç ,
ama !
birbirlerine küheylan
hançer vari kanlý býçakcýlar

solum/da düz taban,karný þiþ
ayaðý sülükgillerdi
þahbaz tahtýn/da
kendini þah zannedenler

sobasýz,donan harabe evler içinde
ayaz/ý soðuran
yavan sofralar etrafýnda kuru,sýska açýlardý
Sosyalizme
burun kýrýn eden
Milliyetçi geçinen zavallý giller

babasý
çalý býyýðý kilise çan’ý çalarcasýn a
imaný berk ,
ama
küfür/ü ifrit dinden ,imandan
dem vuran canlar

evin de bir tek keçisi olmayan
ekenomistler görüyorum
ilk okul terk/ler
boþ
gezer !
haylaz

hayatýn/da ayaðýna top deðmemiþ
teknik drektör görüyordum
...ahkam/ý m/ ö h k e m
vede
yedilik mani yazamýyan
þair-ler görüyordum,
Haktan
beðenmez !

Kadir Haktan TÜRKELÝ
Sosyal Medyada Paylaşın: