Hoyrat bir akþamüstü
Adýný týrnaklarýmla kazýdým
Bu kentin her köþesine
Gökyüzünü yüreðime doldurdum
Gözlerin diye.
Rüzgâr esti uzaklardan, Mersin’e
Kokunu getirdi buram buram
Portakal aðaçlarý
Üzerime yýkýlacak gibiydi.
Öl deseydin eðer bana, ölürdüm be çocuk
Ama sakýn gel deme, gelemem
Sana çýkan bütün yollar, demir aðlarla örülü
Ýstesem de gelemem,
Nedenini sorma, sorma be çocuk,
söyleyemem...
Iþýklarý sönüyordu bu kentin tek tek
Yavaþ yavaþ ölüyordum
Kimse görmüyordu...
Sulak bir Akdeniz akþamý
Baþlýyordu gözlerimde
Bir tek,
Bir tek sana
Aðlýyordum…
Melike Melis