OĞUL
Sen ayrýlma oðul kök ile daldan
Hakký zikir eden kul ol yeter ki
Kuraný mü bin i düþürme dilden
Rahman dergah ýnda kül ol yeter ki
Kabe sevdasýyla ölenler gibi
Resul ün aþkýyla solanlar gibi
Çiçekten toplanan polenler gibi
Kerim kovanýnda bal ol yeter
Hakkýn huzurunda eðik baþ gibi
Gözleri engelli meyus keþ gibi
Eþini kaybetmiþ garip kuþ gibi
Set dar mekanýnda kal ol yeter ki
Surun rüzgarýyla daðýlanlara
Dergah kapýsýndan kovulanlara
Günah ýrmaðýnda boðulanlara
Met dar deryasýnda sal ol yeter
Mihman sevgisiyle gülmeyenlere
Ýrfan meclisine gelmeyenlere
Ýhsan menzilini bilmeyenlere
Hak im üz re giden yol ol yeter ki
Yükselin gönlünü sarmasýn talan
Sakýn haram yiyip söyleme yalan
Zemzem çeþmesin den suyunu alan
Rahim baðbanýnda gül ol yeter
Osman YÜKSEL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.