Hayallerimiz vardý Kaðýttan gemiler yapardýk Hepsini içine koyup Uzak diyarlara yolladýk
Yaþým oldu yirmiiki üzerimde hala hantal çocukluk körebe oynuyor hayat yokluk üstüne yokluk hep kör olan ben oluyorum kaybeden ben görmüyorum ama koþuyorum hayat bu yolu uzun en sonunda yoruluyorum kalbim çýkacak yerinden soðuk ayaklarýmý uyuþturuyor ve sen geliyorsun aklýma o an rüyadan uyanýyorum
Sosyal Medyada Paylaşın:
AhmetYoldas Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.