külfetli bir kambur taþýyorum sýrtýmda
iki büklüm kifayetsiz bir sancý
git gide
aðýrlaþýyor zaman
adýmý unutuyorum
unutturuyorum çocukluðumu anneme
saçlarým hep kýzýldý diyorum
inanmýyor
saçlarým hep kýzýldý
tökezliyor o ara parmaklarým
gelemiyorum iki satýrýn üstesinden
nefesim boðazýma kaçýyor
bulaþýcý bir telaþ yutkunuyorum
her yer
eflatun bir sýzý giyiniyor üzerine
bir ben
çýrýlçýplak kalýyorum
durup durup
günaha sokuyorum dilimi
gelmiþine geçmiþine geçmiþimin
kýrmýzý kederler baðlýyorum
yanaklarýndan öpüyorum kaderimin
içimi bir tarafa býrakýp
kývrýlýyorum dizlerine dýþýmýn
boylu postlu düþlerden atýyorum kendimi
sonra
her þey tersine dönüyor
herkes kendine...