bulutlara tutunmuş yağmurlar
gidiyorsun diye rüzgarlarla usul usul
dilim kokuna hasretlik çekiyor bu gün yaðmur
aðaçlar baktýkça ardýndan için için sukut
benim de bütün sevincimi öldürüyorsun dünüm
alçalan bulutlar yollara bakýp silkinen
þu dut dallarý gibi düþürse seni yoluma
sonra sevdiceðim uykusundan uyanýp
iþkilli damlalarý sileceðine gözlerimden
oturup benimle uzun uzun aðlasa
aklýmda kelimelerin hesapsýzca
tüketildiði bir dünya var
hayalimde hala sensizliðin o kekremsi tadý
gece kuþlarý sessiz çýðlýklar ve hasret
eksilmelerimden habersiz bir ömre gülüyor
sanki terminalde unutulmuþ bir valizim
kimse dönüp bakmýyor kimse almýyor
kayýp eþya bürolarýndan farksýzým
gelen gidiyor gelen gidiyor
nefes almaksýzýn esrik kuþlarýn
sonsuz sandýðý þu gökyüzü yok mu biriciðim
o bile aldanýþlarýna gülüyor hislerimizin
ben ise tüm utancýma raðmen inancýmýn
baþýmý yere her eðdiðimde karýncalardan ezik
küçük ve ufak tefek bir cismin
daðlardan da büyük olduðuna yemin edebilirim
aþkým benim yýkýk þehirler atlasým
ne zaman geçsem kabristandan türkümü unutuyorum
býrakýn ellerinizi artýk
düþün peþimize
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.