Kimi zaman bir kaç kuru nevalemiz vardý soframýzda
ekmek, soðan gibi
örtüsü umuttan...
Kimi zaman bir kaç kuruþla yürürdük ta fizana
sen eve yaklaþtýðýnda, piþiremediðim yemek kokusuna
gizlice aðlardýn ben bilirdim...
Bense kaçýrmak zorunda olduðun otobüslere binmeyip
yürürken kýzaran ayaklarýna...
Asansör gibi oynayan tansiyonunu þekerini
gösteremediðimiz doktorlara...
Kimi zaman alnýmýzdan terler akardý iþten güçten sebep
cebimizde ödenemeyen faturalarla piþti oynar
bir de kahkaha atardýk
gözlerimiz dolu dolu bakýþarak...
Belki baþýboþ zamanlarýmýz pek olmadý
ya da olsa da gidemediðimiz
tatil planlarý kurardýk
hem öylesine ki
yorgunluktan geri dönerken uyanýrdýk...
O yüzden "seni seviyorum" demeye an bulamazdýk
Kimi zaman bir büyük rakýnýn canýna kýyar, boðar sarhoþ ederdik
kimi zaman gönül düþümüze düþen þiirlerle yýkanýr
geceye yýldýzlar yaðardý farkýnda olmazdýk
dudaklarýmýz mahsunken
öpüþmelerimizi merhem yapardýk...
O yüzden sevgili biz hiç
"Seni seviyorum" demeye fýrsat bulamazdýk...
ayþe yayman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.