Sonra hayat beni içine çeker dev bir hortummuþçasýna, Ýçine girerim o hortumun etrafým toz, duman, hayat kavgasý... Unuturum o çok sevdiðim çýðlýðý Seni unuturum...
Kavga biter, eve dönerim Kýzarým kendime neden izin verdin diye çektiðin acýnýn tozun dumanýn arasýnda kirlenmesine?
Yine seni düþünürüm o zaman; yine kalbi çarpar, yine heyecanlanýr, yine çýðlýklar duyar, yine acý çekerim...
Acý çekmeyi severim Çünkü o acýnýn senin bende býraktýðýn tek þey olduðunu bilirim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
burak kusaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.