Zamanla birer birer hükmü kalmaz sandýðým
Kaç veda asýlýydý boynumun direðinde
Dermansýz dizlerimle çekmekte zorlandýðým
Böyle bir aðýrlýðý kim tutar yüreðinde
Alýþýrým diyorken her veda sahnesinde
Niranýmda demlenen o sýzýyý görmedim
Yok sayýlmak istedim her firak rahnesinde
Kan gölünden tabloyu o yüzden göstermedim.
Ne tanýdýk bir ýþýk ne eski bir fotoðraf
Hepsi býrakýp gitti günahtan kaçar gibi
Korkuyu belli edip olmasa da itiraf
Dal gibi titriyordu içte gizlenen sabi
Körolasý hicranýn kýrýlasý elleri
Eteðinden taþlarý peþpeþe fýrlatýrken
Hep bana mý isabet iri ve güzelleri
Bahtýmý muðlak hüzün, bilfiil karartýrken
Yine isyan bayraðý açmýþ bir eþkâldeyim
Unuttum, çaresizlik nâr üstünde Sýrat’tý
Serzeniþe yüklenip dedim ki ne haldeyim
Unuttum, derdi veren önce derman yarattý…….
5 Ekim 2013 / NÜS