Aþký el-âlem de bilir amma, Kim baþ verir aþk yolunda ölerek Hangi ehl-i kalem yazabilir, Sýrlarýn sýrlarýný bilerek? Ne kalem aþka doyar, Ne aþkýn kaleme özlemi son bulur.
Hangi aþýk yapabilir ki ki aþkýn tarifini? Hangi gönül erebillir onun sýrrýna ?. Kimi bedenlerde arar onu Kimi bulur vecde gelmiþ gönüllerde,
Ahh niceleri darmadaðýn eden aþk! Güneþin çevresinde senin hârelerin var Sular sana doðru yükselir buhar buhar Goncalar aþka gelir gözlerini kýrparak Tomurcuklar boy verir kahkahalar atarak.
Eyy Varlýklar denizinin Cilveli, câzibeli pýrýltýsý Gönüllerin delice akýþý aþk! Doyumlarla iþin olmaz senin, Sen duyumlarda gizlisin . Beþerîden Ýlâhîye açýlýr kanatlarýn Buut buut yükselir sevili sanatlarýn .. E’n-Nûr’un þuasýyla her dâim yanýp duran Bir ateþ ki yansýr hep mevcudata an be an
Ferhat daðlarý deldi sevmek için Þirin’i Hallâc abdest aldý “Enel Hakk” cûþlarýnda, Bir ölümsüz doðuþa açarken gözlerini Ma’þukuna gül serpti döktükleri kanýnda.
Ýnilerken çöllerde "Leylâ Leylâ" diyerek Mevlâ’yý buldu Mecnûn Leylâ’sýýnýn canýnda.
Kerem Aslý’sýnda gördü O’nun ýþýðýný, Mevlânâ, Tebrizî’de. Sonra þöyle dedi âþk yolunda boyun bükerek "Tû megû mârâ bedân þeh bâr nîst / Bâ kerîman kerha doþvâr nîst (Benim o yücelere çýkmaya gücüm yok deme, Kerîm olanýn eteðine yapýþ, çýkaramaz deme.)"
Ýþte böyleydi aþkýn HÛ halleri. Bir çekimlik âhh idi ahvâlleri,
Ey aþk sözünü diline dolayan, Kelebekler misali uç ateþlere. Aþkýn fýrýnýnda gel bir de sen yan.
Bil ki , Aþk için pahalý bedel ödemen gerek. Visâl için yâr yoluna teslim olmuþ baþ gerek.. Kurban gerek onun için eyy cann, kurbân, Yar uðruna cân gerekir ab-ý desti kan.
Sevim Çiçek Karadeniz
1/10/2013 2:15 Sosyal Medyada Paylaşın:
YAZI YOLCUSU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.