Yýllar bize anlattý, biz de iyi anladýk. Bir ömür yetmiyormuþ böyle güzel bir aþka. Onca büyük acýyý sevgiyle týrpanladýk. Bu bile yetmiyormuþ böyle güzel bir aþka.
Ne geceye sýðardýk ne gündüzde yerimiz. Göz kamaþtýrýr iken, farklýydý eserimiz. Birlikte kazýlacak diyorduk makberimiz. Bu bile yetmiyormuþ böyle güzel bir aþka. , Umuyor, diliyorduk her þey güzel olacak. Bizim olan bu kavga aþký özel kýlacak. Sonsuzluk bize yakýn canda ezel kalacak. Bu bile yetmiyormuþ böyle güzel bir aþka.
Ne baþýnýn dönmesi ne de yürek yangýný, Engel olamaz aþka bulur herkes dengini. Aramak, bulmak gerek her dem gönlü zengini. Bu bile yetmiyormuþ böyle güzel bir aþka.
Bazen dönüp topladýk gül dalýndan dikeni, Seven yürekler anlar böyle sevda çekeni. Bilesin ki beyindir, her bir aþkýn kökeni. Bu bile yetmiyormuþ böyle güzel bir aþka.
Sonunda vuslat yoksa düþler ölürmüþ derler. Her aþkýn düþmanýdýr bu acýlar, kederler. Sevip ayrý kalanlar çokça feryat ederler. Bu bile yetmiyormuþ böyle güzel bir aþka.
Sevmek yürek iþiymiþ aþk ise ölümüne. Direnmekmiþ aslolan, herkesin zulümüne. Bize bakan soruyor,’’Bunlar da deli mi ne?’’ Bu bile yetmiyormuþ böyle güzel bir aþka.
Anýlar ölümsüzmüþ gidenin inadýna. Yazýlýrmýþ sevenler kuþlarýn kanadýna. Dosteli destan yazmýþ hepsi senin adýna. Bu bile yetmiyormuþ böyle güzel bir aþka.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dosteli_ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.