Ve Gittin…
Ve gittin, ardýna bakmadýn bile,
Beni yalnýzlýða sürdün de gittin.
Bir umut ýþýðý yakmadýn bile,
Sýrtýma daðlarý vurdun da gittin,
Beni yalnýzlýða sürdün de gittin.
Oysa böyle miydi önceki ahdin?
Sultaný sen idin gönülde tahtýn,
Sonunda senin de karardý bahtýn,
Atiyi rüzgâra verdin de gittin,
Beni yalnýzlýða sürdün de gittin.
Giderken yaþ akmýþ sel sel gözünden,
Gamýný sezmiþler buruk yüzünden,
Dönen böyle olur iþte sözünden,
Belli ki bir hayal kurdun da gittin,
Beni yalnýzlýða sürdün de gittin.
Yine de ben sana kýzamadým ha!
Ardýndan beddua düzemedim ha!
Bir kötü kelime yazmadým ha!
Ve lâkin sen beni kýrdýn da gittin,
Beni yalnýzlýða sürdün de gittin.
,
Çoraða ham tohum ekilmez derdim,
Vefasýza gönül yakýlmaz derdim,
Gidenin ardýndan bakýlmaz derdim,
Gözümü yollarda yordun da gittin,
Beni yalnýzlýða sürdün de gittin.
Süzülüp giderken su gibi zaman,
Ayrýlýk derdine kim bula derman?
Ne ki gönül iþte, dinlemez ferman!
Çakýr’ý kefene sardýn da gittin,
Beni yalnýzlýða sürdün de gittin.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.