Sen Ve En

Þöyle bir düþündümde dün gece sen benim hayatýmda ne çok þeysin böyle. Hayatimdaki En’lerin hepsinde adýn saklý en çok sevdigim,en çok özlediðim ,býkýp usanmadan yolunu en cok gözledigim,uðruna en çok þeyden vazgectiðim.Hayatýmda en çok ile baþlayan her cümlenin ya öznesisin ya da nesnesi.Sen ve En ayrýlmaz bir ikili gibisiniz benim için
senle baþlayan her cumle de bir En,En ile baþlayan her cümlenin sonunda sen oluyorsun mutlaka. Bazen beni en çok mutlu eden bazen de beni en çok üzen olup dikiliyorsun karþýma.Söylesene nasil baþarabiliyorsun beni hem en cok mutlu eden hem de en cok
üzen olmayi..Zor olmuyor mu bu senin için....

Çok yoruyorsun beni bilmem farkýnda mýsýn.. Sen ve En’ler arasýnda gidip gelmek yoruyor beni, bitkin düþüyorum akþam olduðunda sanki tonlarca yük taþýmýþcasýna ya da kilometrelerce yol yürümüþcesine...
Sen beni en çok yoransýn...

Öyle bir çocuk masumiyetiyle bakma bana suçlusun biliyorsun..Sen beni kendine en çok aþýk edensin..Ben istemedim oysa bunu birden bire çýkýverdin karþýma ve ben daha ne olduðunu bile anlyamadan hayatýmýn en vazgeçilmezi oluverdin..Oysa ben söz
vermiþtim kendi kendime sevmiyecektim kimseyi ve baðlanmýyacaktým asla kendimden baþkasýna.Sen beni en çok yalancý çýkartansýn..

Bazen korkutuyor bu durum beni...Hayatýmda onca insan varken neden,neden sadece sen oluyorsun En’li cümlelerin kahramaný..Ve neden en çok seni kaybetmek düþüncesi korkutuyor beni.. Oysa senden önce de sevdiklerim olmuþtu senden sonrada sevmiþtim birilerini.. Onlarý kaybetmek onlarý bir daha görememek neden daha az yaksýn ki canýmý seni kaybetmekten.. Seni bu kadar özel yapan neydi ki..Hic bulamadým bu sorunun cevabýný.Sen benim kaybetmekten en çok korktuðumsun.....

Ben küçükken her düþtüðümde aðlamayayým diye erkekler aðlamaz sen koca adamsýn ayýp deðil mi aðlamak derlerdi...Bende içime atardým hýçkýrýklarýmý ve saklardým kimseler görmesin diye gözyaþlarýmý..Seni tanýyana kadar kimseler hatta kendim bile
gormedim onlarý..Seninle her tartýþmamýzdan sonra sen hep derdinya bitsin yeter artýk dayanamýyorum sürekli kavga etmeye ayrýlalým artýk diye.. Ve daha sen bitirmeden cümleni nemlenirdiya gözlerim saklamaya çalýþýrdýmya senden gözlerimi ama
beceremezdim ..Ama sen bir kez olsun aðlama erkekler aðlamaz demedin hiç bana söylesene mutlumu ediyordu gözyaþlarýmý görmek seni...Sen beni aðlarken en çok görensin....

Ne zaman aklýma yazmak düþse ve ne zaman bir kaðit kalem bulup buluþtursam bir yerleden adinla baþliyorum yazmaya ve gerisi geliyor sonra.. Sanki adýnla baþlamasam yazmaya geriside hic gelmiyecekmiþ gibi..Bazen alakasýz bir cümlenin içine seni
sýkýþtýrýyorum cümle devriliyor yerle bir oluyor ama olsun tekrar tekrar okuyunca cümle daha bir anlamli geliyor kulaðýma..Bazen de yazdýðým bir þiirde her mýsranýn sonuna adýný ekliyorum diðer tüm kelimeler anlamsýzlaþýyor o an yazýlan mýsra
önemsizleþiyor bir tek adýn kalýyor geriye aklýmda mýsralar dolusu yazýlan siirden..Sen adýný en çok yazdýðýmsýn..

Bazý kiþiler diðerlerinden daha çok yakar insanýn canýný daha cok incitir daha cok hýrpalar...Oysa en çokta onlar söyler seni sevdiklerini...Koskoca bir tezat vardýr ortada hem seni çok sevdiklerini söylerler hem de canýný en çok onlar yakarlar
bezen küçük bir kelime ile bazen de koskocaman bir gidiþle..Hani seviyordu beni öyleyse bu bana git deyiþ niye madem ki seviyordu beni öyleyse bu gidiþi niye...Ýþte sende gidiþinle canýmý en çok yakansýn.....

Kimilerin de þeytan tüyü var derler hiç bir þey yapmasada çeler insanin aklýný sevdirir kendini...Tuhaf bir durumdur aslýnda etrafýnda pervane olan ilgini çekmek için kendini paralayan onca insan vardýr ama o tek bir gülüþüyle ya da tek bir cümlesiyle çeliverir aklýný...Sen benim aklýmý en çok çelensin...

Ýnsan söylemek istediklerini hissettiklerini söyleyemiyor her zaman... Ama yanlýþ anlama sakýn söylemek istemediðinden deðil,hani bazen korkudan bazen utandýðýndan ya da konuþmaya her baþladýðýnda elleri terlemye baþlayýp dili damaðý kuruduðundan söyliyemiyor iþte velhasýlý kelam..Ben de ne zaman sana seni seviyorum demek istesem böyle oluyor iþte bazen zar zorda olsa söylüyorum sonra içimden derin bir ohh çekip söyledim sonunda diyorum kendi kendime oysa daha çok söylemek isterdim sana bu iki kelimelik büyük cümleyi...Sen en çok sevdiðim ama sevdiðimi en az söyleyebildiðimsin...

Sosyal Medyada Paylaşın: