ÇİVİ YARASI
Alaska’da iki okyanusuz,
Ne sen bana dökülür sün,
Ne ben sana….
Sen baþkalarýnýn denizinde boðulursun,
Ben kendi sularýmda…
Burada aðlasam senin yanaklarýn ýslanýr mý orada?
Duvarlar acý çeker her gün,
Bir çivi daha çeltik attýðýnda,
Sen harcýmýn yýkýldýðýný görürsün,
Oysa her gün çiviler bir yara daha açar insanlýða…
Aþk mý güldürme beni serin sularýmda,
O bile artýk daha güzel,
Bir annenin bakýþlarýnda….
Ýki okyanus bile ayrý kýyýlara atarken kendini,
Leyla Mecnu’nu kaybetmiþ çok mu ki….
Her gün duvarýmý boyarým renkli dünyamda,
Sonra kýrmýzýlar çizer yalnýz kaldýðýmda,
Silinsin diye beklerim çivi izlerim,
Büyüdükçe daha çok harç katmam gerekir duvarýma,
Yaðmur akýtýr gözyaþlarýný,
Silinir rengi duvarýmýn,
Bu sefer þanslýyým…
Bitmedikçe acýlar yýkýlmayacaðým….
Umut koskoca bir dünyada,
Ve küçücük bir kalpte,
Aþkýn tarifini buldum ben.
Sen onu terk etmedikçe içinde….
Ýsterse acýlar çivi çaksýn yüreðine,
Buz gibi duvar desinler hayallerine,
Sen boyadýkça duvarýný,
Gülüyor sanýrlar bazýlarý,
Oysa bir yaðmur yaðar,
Kapanmaz sandýðýn yaralar,
Boya gibi akar ….
Hala nefes alýyorsan sen,
Kötülüðü býrakýyorsan semaya,
Ýki elinin arasýna bak ve düþün….
Çünkü yaþama sebebin orada….
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.