Daha dün gitmiþti Dokunuþlarýyla gönlümü eriten gün Güneþin ipi kýrýlmýþ, batý(m)da çaldýrmýþ tüm renklerini Düþerken daðýn eteklerine Tuzuyla yüzüme buse koyan deniz ve ben Ürkek gecelere sýðýnýp, karaya kanýyoruz
Ah bu karanlýk Hep oymuþ körükleyen aldanýþýmýn debdebesini Umarsýz ve kurak Sersefil yaþlar birikiyor avucumda bir de kayan birkaç yýldýz Yalgýn rüzgarlar yakarken tinimi Ýrkiliyor içimde kaybolan yolcu
Zaman yol boyu acý Ve hayat, ellerimde kalan sýð hatýra kokusu Sen de anladýn deðil mi deniz, beni dibe çeken Ýçimdeki hiçliðin tortusu
Suyun sesi yýk/ýyor güzlerimi Gece batarken ben doðruluyorum hüzünlerimle Serkeþ umutlar geri dönüyor Dönerken semazen –aðýr- uykulu gözlerimde Oh! Ne âlâ hem rüyadayým hem dünya da
Mavi bir ipeðin hýþýrtýsý geçip kulak koridorlarýndan Narince týklatýyor gözlerimin kapýlarýný Bad-ý Saba dokunuyor hiçliðime Dinginleþiyor ben baktýkça dalgalarýn rengi Ve bir çift kumru ahenk katýyor günümün bestesine
Sevinçle seðiriyor ömrümün belcesi Usta bu Aþk’ýn sesi deðil mi?
Fergül ikibinonüçte eylül durulmalarý Sosyal Medyada Paylaşın:
Fergül Sonhazan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.