Yeþermemiþ bir bahçe, denize hasret kumsaldým iþkenceler gördüm, Piþmanlýklar yaþadým, Cam kýrýðý gecelere bastým, anýlarla kanadým… Çok zamanlar Kaçýp gitmek , Bulutlara erip dokunmak istedim… Gecenin kör karanlýðýnda, güneþin ýþýðýnda Ben hep umut aradým Sonra kader þahitlik etti Seni tanýdým, Sevgine, aþkýna yakalandým Aðlayýþlarýmýn yüzünü gülüþlere boyadým Gözlerime ay doðdu gökyüzüm oldun, Ve ben mutluluðun merdivenlerine týrmanýp, yýldýzlara dokundum… Suya hasret kurumuþ yüreðime Yaðmur oldun yaðdýn Yüreðimden sevdana akan sular durdu Seni her düþündüðümde Dalgalar beni sahile vurdu… Kelimelerin büyüsüyle týkandý boðazým Artýk ben yalnýz sana esirdim, sana vurgundum Ve yalnýz sana tutukluydum Her þeyden herkesten kaçtým da Bir tek senden kaçamadým Sen mutluluðuma çýkan bir geçittin ben ne yolumu kaybettim Ne de sana varabildim… Zaman eridi ben eridim Sihirli ellerin ellerime dokunana kadar… Þimdi sen uzaklardasýn þarkýsý dillerimde bir naðme Gel artýk sevgili yeter Gel bu caný eritme…
Neþe ANUK 18032013 Sosyal Medyada Paylaşın:
NEŞE ANUK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.