Hayal

Sensizliðin ne kadar acý olduðunu düþünüyorum
Düþündükçe daha da fazla korkuyorum
Ya bir baþýma kalýrsam diye.
Gökyüzündeki yýldýzlarýn en büyüðünü koparýp,
Kalbime yapýþtýrýyorum ki,
Gündüz gelince gitmesin,
Kalbimde hep parlasýn diye.
Gecenin karanlýðýndan korkuyorum
Üstüme üstüme gelecek,
Beni yine yok edecek diye.
Gözümü bir hayli hýzlý yumup,
Düþlerime dalmak istiyorum..
Ýçinde biz olan düþlere.
Etrafýmýzda rengarenk çiçeklerin olduðu,
Iþýklarýn en tatlý renklerinin senin suretine yansýrken,
Yanýnda gülücüklerle ben olduðum düþlere..
Sen oturup etrafa parlayan gözlerle bakarken,
Ben elimde bir papatya ordan oraya koþarken.
Ve en acý zamanýma geri dönüyorum.
Gözlerimi açýyorum her yer karanlýk,
Bu güzel düþleri terkedip karanlýða sarýlmak.
Bu korkutuyordu iþte beni..
Hayatýmýz, yaþantýmýz bir düþ gibiyse bizim,
Uyanmama izin vereceksin diye korkuyorum..
Ýlk defa güvenle yumduðum gözlerimi
Sensiz açmaktan korkuyorum.
O an geldiðinde aðlamak ne çare
Her bir gözyaþýmda bizim anýlarýmýz,
Baktýðým her karede biz..
Ýþte bundan korkuyorum
Bizi yýkacaksýn diye.
Bu aþka sonsuz kavramýný koyduysak eðer,
Sonsuzun da çýkmaz yolunda gezelim birlikte..
Ama bil ki sonsuzlukta býrakýrsan beni bir baþýma,
Bu beden de gider sonsuz sevdamýza bu yürek de...


Yaðmur Toprak
Sosyal Medyada Paylaşın: