CELLATLAR

Artýk saklayamazsýn, yaptýklarýn meydanda,
Destan dedi diktatör, o kanlý görevine.
Ýnsanlýk duygusunu, yitirdiniz o anda,
Kan bulaþmýþ ekmeði, taþýyorsun evine.

Sen kabul etmesen de, nefretle baksan bile,
Hepsi de senin gibi, tek-tek insan evladý.
Orantýsýz þiddetle, döktüðünüz kan ile,
Oldunuz baþtan sona, diktatörün celladý.

Asayiþi saðlamak, olmalýyken niyetin,
Palayla saldýraný, himaye ediyorsun.
Oysa görev baþýnda, yeri yokken nefretin,
Taciz edip bir yandan, güvenceyim diyorsun.

Senin yaptýðýn uymaz, insanlýk onuruna,
Mazlumlarýn feryadý, toplandý üzerinde.
Artýk söylenilenler, gitmiyor bak zoruna,
Oysa olmak istemez, kimse senin yerinde.

Ben ki oldum olasý, sevememiþken seni,
Yine de üzülürdüm, Güneydoðuda sana.
Sense bütün hýncýnla, taciz ederken beni,
Yakýþtýrýp benzettim, yine seni insana.


15.07.13




Sosyal Medyada Paylaşın: