seni ben doðurmadým ama bir gün doðuracaðým aþktan
öyle yalnýz öyle mutsuzsun ki görebiliyorum savrulmuþ ve yitirilmiþ bir hayatýn çaresiz çýrpýnýþlarýndasýn.
seni uykusuz gecelerimde gördüm sen uyurken bir çocuk masumiyetiyle uyanýnca hissettiðin kalbine çakýlý acýyý uykunda gülümserken
nicedir þefkatle okþanmamýþ saçlarýn karýþmýþ ve ellerinde sunulmayý bekleyen sevgiye karþýlýk, yalnýzlýk oysa ben seni uyurken hiç görmedim.
kahkalarýnýn kustuðu acýyý da duymadým hiç sevinci de gülümseyen dudaðýnda baldýran zehirlerinin tadý var ama
sevginin tabanýyla tavaný arasýndaki gel gitleri yaþarken yanmayý da öðrendim donmayý da
ben seni hiç görmedim ama yalnýzlýðýnýn mutsuzluðunun ve acýnýn resmini kazýdým gözlerime küskünlüðünü ve çaresizliðini seni hiç görmedim ama sen uyurken öptüm alnýndan ellerinden usulcacýk yanýna kývrýlýp baþýmý dayadýðým göðsünde uyuyan soluðunu dinledim
ben seni hiç görmedim buna gözlerin þahit ama gördüklerime gözlerim dokunmadým sana þahit ellerim
ve asýl sen beni hiç sevmedin buna günebakan çiçeði gibi bir kez görsem doðduðunu yüzünü sana dönmeye hazýr mutsuzluðunu ve yalnýzlýðýný gören yüreðim þahit
sen þahit ben þahit
04:50
þaziye
Sosyal Medyada Paylaşın:
şairziye Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.