Karanlýk içinde Ýzbe bir zindandayým Üstüme üstüme geliyor Buzdan duvarlar Haramdýr her an Nefes alýp verdiðim anlar Zaman geçmek bilmiyor Gün müdür Gece midir Zaman içimde kaybolmuþ Bense Zaman içinde yok olumuþum Ruh gibiyim
Hayat rüzgarýnda Amaçsýz savrulan Güz yapraklarý gibiyim Bir robot misali Düþünemez haldeyim Zihnim karmakarýþýk Mevsimler birbirine karýþmýþ Bahar mý hazan mýdýr Bilemiyorum
Gelecekten umutsuz Geçmiþte geziniyorum O an yaþanmýþlýklarým Rüya mýdýr Gerçek midir Kavrayamýyorum
Unutmuþken kendimi Neredeyim Bilemezken Ayaz bir rüzgar Ýçimi titretti Üþüdüm o an Vücudum buz kesti Üstümü örtemedim Büzüþtüm iyice Dortop oldum Yerimden doðrulamadým Bir böcek gibi Zeminde çakýlý kaldým
Sonra Tatlý bir uyku sardý benliðimi Býraktým kollarýna kendimi Ruhum yavaþça süzüldü Uçtu canevimden Isýttý tüm vucudumu Topraktan sýcak bir örtü... Þimdi üþümüyorum...
22.06.2007 Sosyal Medyada Paylaşın:
HALİDE SELCAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.