etekleri gurûba uçuyor zamanýn
kýyýya vuruyor gün bitmeye doðru
güneþin kýrmýzý kuyruklarý
semâ âyini yapýyor penceremde
sýcak bir akþam terliyor göklerde
kýzýl tenli çýplak manzara
büyü ise, büyü bu sanki
hayranlýðým
ýþýða doyuyor kirpiklerim
güneþ içmekten nâr-hoþ göz kapaklarým
bütün zamanlarý kýrmýzý
bütün anýlarý çift görüyor
zaman yaramaz çocuk
ýslýk çalýyor geçmiþten
gölgeler uzatýyor ellerini
kendine çekiyor anýlar beni
orada kalmamý
onlarla oynamamý istiyor
bütün tanrýlar
kalbimizdeki asýl o putlar
bellerinden ve belleklerinden
birbirlerine baðlýlar
anýlar
batan güneþ ile beraber
ölüyor içimdeki aþk putu
kapanýyor tanrýlarýn tabutu
bu günü de kurtardýk inkârdan
putlarý devirdik çok þükür
çok þükür, çok þükür
ruhum Rab sevgisiyle özgür
içine daldýðým
içime aldýðým bu koku ne hoþ!
baþým "Hû" sesiyle nârhoþ
10.06.2013
Müjgân Akyüz Dündar/MAJ