gün oldu gizli bahçelerinden yüreðinin dikenlerine çarpa çarpa güller derdi ellerim kanadým damladým tane tane ýssýz gecelerin sessizliðinde koynuna
baktýðýn her yerde oldu gözlerim elini sallasan yüreðime deðdi kaçaklýðýnýda hayra yordum göçekliðinide
sen baþka baþka bahçelerde sabahlarken yaz sýcaðýnda benim düþlerime kar yaðdý kaldýrýp bin kere yüzüme vurdum yüzsüzlüðümü yine yüzünün yüzümde izi kaldý
ne sitem ettiysem aþka bileklerime attýðým kesikti her biri herbiri sensizlikti
sessizlikti en çok korktuðum sessizliðindi avaz avaz susuþlarýndý intihara meyilli kelimelerime
bildiklerimi bilmediklerime katýp sil baþtan senden öðrendim her þeyi çocukluðumun elinden tutup senin çocukluðunu bekledim köþe baþlarýnda
senle büyüttüm kendimi en çok senle avuttum
þimdi nereye baksam kendimde seni görmelerim ve nereye dönsem sana çarpmalarý yüreðimin bu yüzden..
bu yüzden sevdiðim alfabemin adýndan baþka okuma yazmasý yok ve bu yüzden en çok sana kanayýp seninle iyileþmesi yüreðimin
boynumdaki damarda bu yüzden iþte sen akýyorsun ve sen doluyorsun kirpiklerime en çok öldüðüm zamanlarda
adý saný kayýp geçmiþime sadece sen gelecek oluyorsun
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayrık Otu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.