MEMLEKETİM
Ey taþýna topraðýna kurban olduðum memleketim
Sen nasýl birþeysin böyle heryerin cennet gibi kokuyor
Yýllarca senden uzak kalsamda bu görbet elinde
Hala dün gibi aklýmdasýn benliðime kazýmýþým seni
Boþverbe üzülme bu kabus dolu günlerde geçecek
Ama öyle ama böyle geçecek, zaten geçmelide
Sen üzülme olurmu ben hala buradayým yýkýlmadým
Dimdik ayakta duruyorum sürgünlere inat memleketim
Bu dava öyle bir dava ki týpký bir toz bulutu gibi
Bir görünüp bir kayboluyor insaný içten içe yakýyor
Bana yaþatýlan bütün acýlara meydan okurcasýna
Seni hergün biraz daha fazla özlüyorum memleketim
Senin ovan baþka köyün baþka þehirlerin bile baþka
Sana olan bu hasretimi sana nasýl anlatabilirim ki
Ýçime nakýþ nakýþ iþlemiþim senin her bir kareni
Belki bana deli diyeceksiniz bu sözleri söyledikten sonra
Ýnan buna senin sokaklarýnda baþý boþ gezen
Sokak köpeklerini bile çok fazla özledim memleketim
Herþeyinle buram buram burnumda tütüyorsun
Ýçimdeki seni nasýl tarif edebilirim ki inan bilmiyorum
Sana olan sevdamý anlatmaya alfabeler bile yetmiyor
Sýðdýramýyorum seni Dünyanýn hiç bir yerine
Seni öyle çok seviyorum ki bilki senin huzurun için
Ömür boyu sürgün yaþamaya razýyým ben memleketim...
Ufuk GÜNEY
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.