biz demek zor deðil çocuðum
egonu ezerek dümen çarkýnda
bol çiçekli güçlü bir dala tutunmak
hortumlarýn söküp atamayacaðý
sevgi ipinde Mevlâna gibi
bir yer bulmak dönen devranda
biz’in açýktýr gözleri sonuna dek
güzel bir hayat manzara karþýsýnda
kapatýp gözlerini oturmaz lâl
el m’ayasýnda harmanlar önce
dayatýlan legâl tohumu
sonra eker tarlaya
göz alabildiðince geniþtir tarla’lar
güneþin tahtýnda oturur
ne ki damla su yöntemi
bereketli topraklarýn sahibidir
bizdir; bizimdir bizden çýkanlar
birleþen ellerin üretken gücü
ayný sofrada oturmaktýr biz
öyle zor deðil çocuðum
her kazancýn bir araya konmasý
birlikte türkü çaðýrmak, oynamak
ayný þeylere gülmek ayný anda
ortak hatýralarý olmak
bir acýlarda aðlarken kalkmak ayaða
gür sesle haykýrmak baðýmsýzlýk diye
bu zulüm yeter, özgürlük diye
havaya kalkar ayný anda yumruklar
bu vatan, bu topraklar bizimdir diye!
biz, bizi yolda bulmadýk çocuðum
esaret zincirine uzatalým kolumuzu
ayaklarýmýz prangalansýn
zavallý bir hayvan gibi suçsuz
demirler ardýnda çürüyelim
boyun büküp bakalým
susalým, susalým, susalým!
biz demek sokaða çýkýp yürümektir çocuðum
aldýrmadan çoðalan polis sesine
yoluna barikatlar kurulmasýna
bir büyük bayrak olup dalgalanmalýyýz
omuz omuza çekilmeli halaylar
el ele, gönül gönüle
"biz" meydanýnda aðarmalý gün
ayrý ayrý ýrmaklardan su taþýyoruz
ayný sahibin kölesi yapmak isterler
yeter bunca izzet bunca ikram onlara
biz daha ölmedik, yaþýyoruz biz
biz kardeþ deðil miyiz çocuðum!
22. 5. 2013./ Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.