Ruhumun ateþinde acý bir feryat yanmýþ! Ahraz bir halle Acýbadem aðacýna baðlanmýþ Kederler yöntemsiz vurmuþ beni Oysa ben, Destek aramýþtým Yüksek rütbeli zâbitlerden.
Kalkaným delinmiþ ince bir sýzý yürekte Boyun eðdim, Boynumda yaðlý bir ip Ayaklarým adým adým Þam’lý bir derviþin izinde Cenkte düþtüm Deri giydirilmiþ bedenim Kavuran çölün eziyetinde.
Uyanmak istiyorum Bir köy... Köy yok! Ses verecek bir horoz da. Güneþ öylesine doðmuþ Sessiz, sedasýz, rutin Korkuyorum kavrulmaktan Bir aða bulsam El pençe duracak gönlüm.
Önümde Þam’lý bir derviþ... Siyahlýðý, Gece oluyor gözlerime Cehennemden bir zebani. Korkuyorum Hani... Hani dehlizlerden de duyardýn sesimi. Dün dar gelir bana Bugün renklerim yok Yarýnýmý teslim alacaðým senden Bekle Zor olsa da acelem yok!
Sosyal Medyada Paylaşın:
sibel yunlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.