Ben ki kimliðimden bihaber Gün aðarýrken Kendi içimde kaybolmuþum Bilmem yanarken hangi derde Dizginsiz bir özlemle Önce kavrulup sonra solmuþum Diz çöktüðüm boyun büktüðüm yerde
Kimsenin uðramadýðý Zorlu labirentler arasýnda kalmýþým Yüzyýllarca aradým nafile bulamadým Yokluða açýlan kapý nerde Her dem firak ile yanarken sinem Kendi özümü kýrýlan aynalardan çalmýþým Onulmaz ruhumun Tek kývýlcýmla tutuþtuðu yerde
Aynaya her baktýðýmda Kirpiklerimden sulu sepken Yaðmurlar yaðardý Çatlayan aynanýn kývrýmlarýnda Belli belirsiz bir kapý vardý Bilirim ardýndan her gün Güneþ doðardý Baktýkça kirpiklerimden Sulu sepken yaðmurlar yaðardý Oysa o kapýdan yalnýzca Yokluða meyilli gözlerim sýðardý. ...
Ýnsanýn gözünün deðdiði her yerde varlýktan yokluða açýlan bir kapý vardýr. GÖREBÝLENE. Ýsteyen istediði yerden o kapýyý aralar yeter ki gönül versin kapý açýlýr. GÖNÜL VEREBÝLENE.
Muhammed Mehmet GÜL
Sosyal Medyada Paylaşın:
muhammed mehmet Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.