Güneþ bulutla oynaþýr, bahçede þakayýklar açar. Gelinlik giymiþ bademler, zarafet eriklere yakýþýr. Ve dallara yürürken sular, düþ yorgunu bedenim can bulur.
Kuþ ve çocuklarýn cývýltýsý karýþýr, hafiften bir esinti alýr ruhumu, duygularým polenlerle yarýþýr. Ne dert, ne kasvet, hepsi uçar; kozasýný yýrtan kelebek gibi yeniden tutunurum hayata.
Kumrunun gözlerinde neþe, serçenin gagasýnda ýslýk, arý papatya papatya dolaþýr. Ne geçmiþin travmalarý, ne gelecek kaygýsý, bana bir nefes ilkbahar, bir de gözlerin yeter. Sularýn aynasýnda bu mevsim, sana gülümsemek yakýþýr.
20.03.2013
Muhittin Alaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Muhittin Alaca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.