YİNE BEN OLDUM AŞKA SEFİR

Yaslýdýr türkülerim, dem tutmaz aðrýlarým
Ne söylesem kaçýyor adým tatlý dillerden
Yarýndan umut kesik susuyor çaðrýlarým
Çok hasretlik topladým kopan garip tellerden

Yüklenmiþim dünyanýn, boþ kahrýný aþk diye
Sesim gürce çýkmadý, hüzünlerse hediye
Kabul karar eyledim, kaderimde var diye
Varýp sordum þeytaný, avuç açan kullardan

Gelen yaralý yürek, ikramsýzca oturdu
Var olan duygularý, kör nefiste batýrdý
Hak aþkýna sýðýnan, yar köþkünde yatýrdý
Vuslatýmý beklerken, saptýrýldým yollardan

Yolum hep çýkar imiþ, kadir kýymet bilmeze
Unuttum dem devraný adým çýktý gülmeze
Sultanlýk Tahtým kalýr, sanki fani ölmeze
Kara libas üstümde, göz býraktým allardan

Dedim ki, Zaralý, acep gerçek dost varmola
Can deðer görmüþ ise, güzel olan bu yola
Yürümek ister iken gerçeklerle kol kola
Medet ummak yakýþmaz, yalan safsatalardan.

Sosyal Medyada Paylaşın: