bülbüllerin yolu geçerken þehrimden
nihayetinde
seyir çok yakýþýr bu nadire köþeden
ufka dalýnca gözler
güneþin battýðý yerden
toplanýr gelir en güzel hayaller
rüzgara tutulmuþ dumanlar ile
kanatlarýný çýrparsýn bulutlarýn kucaðýna
sen nerede, aklýn nerede
inan ki
seni sana verir, göz bebeðine düþen bir damla
bir iðne ki
yeþilinin kalbi mehtabýn hayraný
sormadan olmaz
hazanda bahar nasýl bir þey
bilmeli ki her mevsimde
hazaný da yaþar saçlarýn yongasý
gözlerine çökünce pus perdesi
ayaklarýn geri geri gider bir zaman
ardý sýra
tavþanlar sobelerken katran karasýnda
eminim
en masum çaðlarýnda bulursun kendini
þayet
tepeden inmekse düþünceye dolan huzur
önce
heves etmeli yokuþundan çýkmaya
þahit olduðun nedir aþikar
o yol kenarý manzarasý
seveni seyyah eder aþkýn miladýna
diðerinden
farký vardýr bazý gecelerin
senede bir esen yelden
yýldýzlar iner avuçlarýna dostluðun ikliminden
naðmelerin büyüsüyle tanýþýrken canlar
bulanýk akan sular utanýr halinden
17.03.2013-Ahmet BOZTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.