Çakýldým olduðum yere
Aniden çöreklendi yine hasret
Uzaða eremedim
Delice özledim
Sanki var gibi
Bakýp görüyormuþ
Hatta dokunup seviyormuþ gibi
Yalnýzlýðýma inat içimde çoðaldým
Biran güldü yüzüm heyecanýmla
Sessizliðime büründüm
Ýçime sýðan özlem çýðlýklarýmla
Duygularýma arzularýma býraktým
Haykýrýþlarý
Ýstediklerini konuþsunlar diye
Yanýmda ellerimde
Bakýþlarýmda gibiydi özlediðim
Hayallerime yerleþtirdim
Çölde ki serap misali gerçekti
Kollarýmý açýp
Kavuþmak için
Koþmadýðým sürece
Sýcacýk oldu çarpýntýlý yüreðim
Ne kadar
Canlý tutabilirim ki
Bu çöl serabýný
Gerçek kavurucu
Güneþe dönüþüyor
Kurutuyor
Ve sonunda
Yalnýzlýðýmýn soðuðu
Buluyor beni
Alýp yerini
Hasreti tenime nakýþlýyor...
ASLI DEMÝREL...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.