Bulutlarý saðdým Bulutlarý emdi gözlerim. Yaþ biriktirdim Sonra bulutlar deðil Ben yaðdým kaldýrýmlara Bana bakan Ama görmeyen gözlerinde hiç olduðumu anladýðým gece. Yaðdým kaldýrýmlara Ýnsanlar baktý bulut yüzüme Senden daha fazla gören gözlerle. Allahtan geceydi Karanlýktý da Sadece þimþek çakýmlarýnda gördüler saðnaklarýmý
Ýyi ki yürüyordum Dursam Kaldýrým olacaktým Ýnsanlar üstüme basacaktý dursam. Yürüyordum Ve yanýmdan geçip gittiler Senin gibi Sen onlar gibi yabancý Onlar senden daha yakýn.
Sonu nereye vardý yolun Ben nereye vardým bilmiyorum. Sahte gülüþlü maskem cebimdeydi sanki Geçiriverdim Yaðmurlarýmý kuruttuðum bulut yüzüme. En son onu hatýrlýyorum.
Þaziye AYDIN
Sosyal Medyada Paylaşın:
şairziye Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.