KADIN
Kadýn topraðý çapalýyordu
ve topraðýn
Demirle buluþtuðu her zerrede
Eþsiz bir kývýlcým parýldýyordu...
Oysa kadýn
Hala çýplak bir sýcaklýktaydý
Güneþ vuruyordu o yorgun vücuduna
Ve toprak
Ýncitiyordu ruhunu kadýnýn...
Oysa kadýn açtý
Bilmezdi ;
Mahremini tanýmadýðý masalara meze etmeyi
Kýrýþmýþtý yanaklarý
ve nasýrlýydý elleri
Yalnýz gözleri yorgun bir tebesssümde parýldamaktaydý
Sustu kadýn
Ama topraðýn suya acýktýðý kadar
Þefkate açtý
Tepesinde bir güneþ
Ayaklarýný bastýðý toprak
Ve kadýn
Kadýnlýðýndan çok uzaktaydý...
Emekti var edebileceði tek serveti
Sýrtýnda bir can parçasý
Ve kadýn toðraða emek aþýlamaktaydý
Ne afrika da ki aç çocuklarý tanýyordu
Ne memelerindeki þehvetin farkýndaydý
Kadýndý sadece
Kimse öðretmedi ona
Bir erkeðin terli vücudunda hayat bulmayý
Yalnýzdý hep içinin üþüyen yanýnda
Sustu kadýn
Kadýn topraðý çapalýyordu
ve topraðýn
Demirle buluþtuðu her zerrede
Eþsiz bir kývýlcým parýldýyordu...
Furkan Emre GÜLERYÜZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.