Ýlkokula baþladýðým günü hatýrlýyor musun
Ellerine kenetlenmiþ bulutlar aðlýyordu
Yer yerinden oynamýþtý gün dar gelmiþti
Hayatýmýn en tiz sesi ile
Sana en çok ihtiyacým olan gündü
Belki de o gün sanýyordum
Daha nice günler gelecekti
Sýrtýmdan kaç kez vurulacaktým kim bilir...!!!
Beni neden doðurdun anne
Sol yanlarýmýzýn sýzýsý ne vakit dindi
Ellerinin korkuluðu ne zaman geçti bendinden
Karlar yaðarken gözlerime
Islak ýslak dolaþýyorum sokaklarýn darýnda
Ben hayatýmca en çok sana muhtaç oldum anne
Gel tut ellerimden kýrýlmasýn yüreðim
Bu koca oðlan bir seni diler
Bak gör anne yýðýlýyorum öyle ellerine
Kalbim kanýyor bedenim özünden eriyor anne...!!!
Benim hiç liseli bir aþkým olmadý anne
Ben hiç okuldan kaçýp alamadým çiçekleri sevdiðime
Anne sen gittikten sonra
Kör oldu hayat göremedim engeli
Hep tökezleyip durdum
Hayallere yabancý kaldý düþlemler
Gözlerin perdesine yazdým hep...!!!
Kendi sorgularýnda ne olduðunu anlamadan
Bakarken öylece ellerine
Evladým deyip ne zaman bastýn baðrýna
Söyle anne ne zaman çektik bir fotoðraf
Ben haykýrýrken geleceði olmayan ýssýz sokaklarda
Daha doyamamýþ iken sana
Sen ne zaman yanýmda oldun anne
Hayatýmýn baharýnda alýrken canýmý
Ne olduðunu bilemeden kýyarken hayatýma kör eller
Söyle anne nerelerdeydin
Söyle anne beni neden doðurdun
Muhabbete aç diller kaldý senden arda...!!!
Hazar Aslan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.