Metruk binanýn önündeyim meskün mahalde Ýn cin top oynuyor günün bu saatinde Sabahýn ayazý bulutun hýzla boþalttýðý Çuvaldýzlarla iþbirliði yapýyor Kanýyorum sessizlikteki varlýðýma
Binlerce güvercin kanatlarýna sarýlýyor Yenicamii önündeki ayak izlerimle Yemsiz bir gün baþýyým bu soðukta Çarþý Pazar eðleniyor yokluðunda Ýnanýyorum sensizliðin uðultusuna
Dudaklarýn düþüyor aklýma ýslak sýcak Bakýþlarýndaki o aðlamaklý halde Göðsüm yanýyor anlýyor musun Yoksun ya bu koca þehrin zindanlarý Meskenim oluyor þarap uykusuna
Bir fincan görüþ gününe razýyým Getirme temiz çamaþýr yahut sigara Ýzmarit gibi yanýyor içim dýþým Yoksun ya bu koca þehrin orta yerinde Ölüyorum kaldýrýmlarýn soðuðunda
Islanarak sensiz yollarda Senli olup olmadýðý bir meçhule Hiç sebepsiz yere yürüyorum Düþünmek…Ne uzun mesafe sana Düþünmeden ýslanmayý seçiyorum
Kâbus mu bu yoksa ben miyim Kâbusun ebesinin koyduðu bu isim Neden kulaklarýmda çýnlýyor Ýstanbul’un orta yerinde bir sokaða Ýsmimi veriyorum sabah ayazýnda
Feribotlar ayaklanýyorlar düdük sesinde Ýlkin iþçiler uyanýyor bu þehirde En erken onlar oturuyorlar soðuk koltuklara Sonra beyler biniyor kim bilir kaçýncý sefer Senin anlayacaðýn yine hazýra konuyorlar
Tuzaklar uzaklarda deðil ki Sensizliðe bir de ezilmiþlik bulaþýyor Kaldýrýmlar benimle bir türlü barýþmýyor Güneþ saklanýyor yeditepenin arkasýna O bile üþüyen bedenime sarýlmýyor
Yoksulluðum parasýzlýðýmdan deðil Kaldýrýmý ýsýtma parasý elimdeki para Þu iyi giyimli kadýnýn önüme attýðý Kim bilir ne çok atan olur oturdukça Seni vermez ama, þaraba yeter nasýlsa
En sevdiðim kaldýrýmlar Yenicami önünde Hani düþündüm de bu yalnýzlýkla Birde sensizlik el birlik ederse Ve düþerse baþým ikindi ezanýyla Kaldýrmasý kolay olur belki de
Üþümekten yorulmuþ sensiz bedenimde Defnederler kimsesizlerin efendisini... Sosyal Medyada Paylaşın:
asran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.